1789 Sultan III. Selim’in Padişah olması.

28.Osmanlı Padişahı
Babası: Sultan III. Mustafa Han
Annesi: Mihrişâh Sultan
Doğum Tarihi: 1761
Vefat Tarihi: 1808
Saltanatı: 1789-1807
Türbesi: İstanbul Laleli Camii Yanı

1789 Koca Yusuf Paşa’nın azli, Hasan Paşa’nın sadareti.

1789 Osmanlı-İsveç ittifakı.
İsveç’le yapılan ittifak Osmanlı Devleti’nin hiç işine yaramadı.

1789 Fokşan bozgunu ve Arnavutların ihaneti.
Kemankeş Mustafa Paşa kumandasındaki Osmanlı orduları, Rus ve Avusturya kuvvetlerinin iki taraflı saldırıları üzerine ağır bir hezimete uğradılar

1789 Boza Mağlubiyeti
Rusların galibiyeti ile sonuçlandı (Buzaov) 

1789 Ruslar Boğdan’ın başşehri Yaş’ı işgal ederken, Avusturyalılar da Bükreş’i teslim alıyorlardı
Belgrad’ın Avusturya’nın eline geçmesi.

1789 Hasan Paşa’nın azli, Cezayir’li Hasan Paşa’nın sadareti.

1790 Osmanlı Prusya ittifakı.
(Prusya,1713-1867 yılları arasında kendisine Prusya Krallığı adını veren Alman devleti anlamında kullanılır.)

1790 Veziriâzamın ölümü, Şerif Hasan Paşa’nın sadareti.

1790 Yerköy zaferi. Osmanlı kuvvetleri, Eflak’a bağlı Yerköyü’nde Avusturya kuvvetlerini mağlup etseler de, Tuna’nın güneyine çekilmek durumunda kaldılar.

1790 Kili ve daha sonra İsmail Kalesi’nin düşman eline geçmesi.
Ruslar, Besarabya ile Dobruca arasındaki Osmanlı savunma merkezlerini, bazı kayıplar ve mağlubiyetlerle birlikte ele geçirmiş oldu (İsmail, Kili, Tulça gibi,)
(Şerif Hasan paşanın ademi muvaffakiyeti İsmail kalesininde Rusların eline geçmesine şâhid kıldı milletimizi. Rusların reva gördükleri canilik, kan içicilik den başka değildi)

1791 Şerif Hasan Paşa’nın idamı.
Bosna Valisi Yusuf Paşa’nın sadareti.

1791 Maçin’in düşman eline geçmesi.

1791 Ziştovi barışı.
Osmanlılar ile Avusturya arasında imzalanan antlaşma.
Avusturya ile Osmanlılar arasında yapılacak olan barış anlaşmasında Prusya elçisinden başka Prusya'nın müttefiki olan İngiltere ve Felemenk delegeleri de bulunacaklardı.
Avusturyalılar antlaşma yerinin Bükreş olmasını istiyorlardı.
Ancak, müzakere yeri Ziştovi kasabası olarak kararlaştırıldı.
Ziştovi barış görüşmeleri Aralık 1790'da başladı. Uzun çekişmelerle devam eden müzakereler kesilerek Avusturya delegeleri Bükreş'e gittiler.
Fakat bu sırada Fransa İhtilali'nin başlaması üzerine delegeler tekrar Ziştovi'ye döndüler ve imparatordan aldıkları barış hakkındaki kesin emir gereğince anlaşma kesin bir sonuca vardı.
Ziştovi antlaşması on dört madde halinde olup elli yıl süreli yapılmıştır (4 Ağustos 1791).
Bu antlaşma gereğince (Şubat 1788)'de savaş ilanından önceki hudut muhafaza ediliyor; yani Avusturyalıların işgali altındaki Belgrad ile diğer yerleri aldıkları zamandaki durumlarıyla geri veriyorlar.
Yalnız, Tuna Nehri'nin sol sahilinde bulunan Banat kısmındaki Ursova ile Bosna vilayetinde Onna tarafındaki arazi, Avusturyalılar lehine bir miktar hudut düzenlemesi yapılıyordu.
Antlaşma gereğince Hotin Kalesi, Ruslarla yapılacak antlaşmaya kadar Avusturyalılarda kalacak, antlaşma yapıldıktan sonra da Osmanlılara verilecekti.
Ziştovi Antlaşması'nın yapılmasından sonra Osmanlı hükumeti tarafından padişahın mutemedi olan Ebu Bekir Ratip Efendi, büyükelçi sıfatıyla Viyana'ya gönderilmiştir.

1789 Fransız İhtilalinin olması, Osmanlı Devleti’ni rahatlattı ve Avusturya sulh andlaşması istedi.
İmzalanan Ziştovi Muâhedesi ile Avusturya-Osmanlı Harbi sona erdi. Ziştovi Antlaşmasıyla Avusturya ele geçirdiği toprakları Osmanlılara geri verdi. Bu tarihten sonra Rusya Osmanlıların en önemli düşmanı ve rakibi oldu.

1792 Yaş andlaşması. 
Osmanlı Devleti ile başbaşa kalan Rusya da sulha yanaştı ve imzalanan Yaş Andlaşması ile Özü ve Hocapaşa (Odesa) gibi bazı sahil şehirleri Ruslara bırakılarak, Osmanlı-Rus savaşına da son verildi.
Bu antlaşma ile Kırım'ın Rus hakimiyetine geçişi onaylanmış oldu.
Dinyester ırmağı iki devlet arasında sınır kabul edildi.

1792 Yusuf Paşa’nın azli, Damad Melek Mehmed Paşa’nın sadareti.

1793 “Nizam-ı Cedid”in (Yeni Asker) kurulması. Cephelerde kaybeden Osmanlı Devleti, sosyal, hukukî, iktisâdî ve özellikle de mağlubiyetlerin birinci sebebi sayıldığından askerî ıslâhatları düşünmeye başladı.Zira devlet, dış düşmanlara karşı vatanı müdafaa ederken, iç durum hiç de iyi değildi. Anadolu’da derebeyleri, Rumeli’de a’yânlar ve cephelerde savaşan yeniçeri grubu, devlet için büyük bir belâ haline gelmişti.Osmanlı ordusunun ve hatta bütün devletin yeniden düzenlenmesi gerekiyordu.Osmanlı Devleti, gerileme devrini tamamlayarak artık yıkılmanın sancılarını çekmeye başlamıştı.
Bu yıkılış emârelerinin sebeplerinin Kur’ân’a aykırı olarak yaşanan sefâhet, halkın vergi yükünün altında ezilmesi, müminlerin kalbinden devlete muhabbetin çıkması ve yardım duyguları yerine kin ve nefret duygularının fışkırmaya başlaması olduğunu, aklı başında olan herkes biliyordu. Osmanlı Devleti, nizâm-ı cedîd tabir edilen yeni bir düzenlemeye muhtâc idi. Ancak bu nasıl yapılacaktı? Bu konuda tamamen mevcut düzeni değiştirmek isteyenlerin görüşü esas alındı ve 24 Şubat 1793’de Nizâm-ı Cedid resmen bir Hatt-ı Hümâyûn ile ilan edildi.
Nizâm-ı Cedid de fayda vermedi

1794 Mehmed Paşa’nın azli,İzzet Mehmed Paşa’nın sadareti.

1797 Pazvandoğlu İsyanı’nın bastırılması kararı.

1798 Tulon Limanı’ndaki Fransız Donanması’nın Akdeniz’e açılması.

1798 İngiliz Donanması’nın İskenderiye önüne gelmesi.

1798 Osmanlı Devleti devamlı kan kaybediyordu. 400 yıldır dost devlet olarak bilinen Fransa’nın başına geçen General Napolyon Bonaparte, Venedik Cumhuriyet’ine son vererek Osmanlı Devleti’ne komşu haline gelmişti

1798 Mısır seferinde Napolyon’un İskenderiye’yi işgali.
Buradan Kahire’ye hareket etti.
Napolyon Bonapart’ın komutası altındaki Fransız orduları bütün Avrupa’ya üstünlüğünü kabul ettirmiş, Osmanlı Devleti’ne ait olan Mısır’a saldırmıştı . Osmanlı ordusu Mısır’ı başarıyla savundu.

1798 İngiltere-Rusya ve Osmanlı İmparatorluğu arasında Fransa’ya karşı ittifak yapılması.

1798 Ebukir Deniz Muharebesi,İngiliz zaferi.

1798 İzzet Mehmed Paşa’nın azli, Ziyaüddin Paşa’nın sadareti.

1798 Fransa’ya harp ilânı.

1799 Napolyon’un Suriye üzerine seferi.

1799 Akka zaferi,
Napolyon’un geri çekilmesi.
İngilizler de tabiî müttefikimiz oldu.
Şubat 1799’da Filistin’e doğru ilerleyen ve Gazze ile Yafa’yı teslim alan Napolyon, Akka’da Cezzâr Ahmed Paşa tarafından durduruldu.“Akka’da durdurulmasaydım, bütün şarkı ele geçirirdim” diyen General, İstanbul’dan bir ordunun Mısır’a doğru geldiğini duyunca Paris’e döndü.

1799 Abukir bozgunu.
Abukir (Ebukir) Muharebesi,
(İkinci Abukir Savaşı, 25 Temmuz 1799), Napoléon Bonaparte'ın Mısır'ı işgali sırasında son zaferi kazandığı savaş.
İskenderiye'nin 23 km kuzeydoğusundaki Abukir'de, Napoléon'un Mısır ordusu ile Britanya'nın desteğiyle karaya çıkarılan bir Osmanlı ordusu arasında geçti.
Napoléon'un bu bölgedeki asker sayısı iyice azalarak 7.700 kişiye inmişti.
Mustafa Paşa komutasındaki 18 bin kişilik Osmanlı ordusu ise özel olarak Fransızları bu bölgeden çıkarmak için gönderilmişti.
Napoléon, 15 Temmuz'da Osmanlıların karaya çıktığını haber alır almaz, kuzeye doğru harekete geçti.
Osmanlılar Abukir Kalesi'nin çevresinde iç içe geçmiş iki çember biçiminde siper aldılar. Fransızlar büyük ölçüde Osmanlı birliklerinin düzensizliğinden yararlanarak bu iki siper hattının yardılar.
Ünlü Fransız generali Joachim Murat komutasında bin Fransız süvarisi, son darbeyi vurmak için Osmanlı mevzilerindeki gediklerden yararlandı.
Osmanlı kayıpları 12 bin ölü ve 3 bin tutsak dolayındaydı.
Fransız kayıplarının toplamıysa 900'dü.

1799 Napolyon’un Mısır’dan Fransa’ya kaçması.

1801 “Cezair-i Seba Cumhuriyeti”nin kurularak Osmanlı himayesine geçmesi. Osmanlı-Rus Donanması’nın Mısır önlerine gelmesi.
Mısır’ın Tahliyesi Mukavelesi imzalandı ve Osmanlı ordusu Mısır’a girdi.
Böylece III.Selim’e de Gâzi ünvanı verildi.

1801 Mısır’ın Fransızlar tarafından tahliyesi.
Fransız Donanması’nın bir kısmının Mora Adası’nda yerleşmesi.
Osmanlı – Fransa barışı.
Nizâm-ı Cedidci Gâlib Paşa’nın imzaladığı Paris Mu’âhedesi

1803 Yusuf Paşa’nın azli, Hafız İsmail Paşa’nın sadareti.

1805 Mora Yarımadası’nda isyanlar. Mehmed Ali Paşa’nın Mısır Valiliği.

1805 Kavalalı Mehmed Ali Paşa’nın Mora isyanını bastırmak üzere görevlendirilmesi

1805 Osmanlı-Rus Andlaşması’nın uzatılması.

1805 İsmail Paşa’nın azli, İbrahim Hilmi Paşa’nın sadareti.

1805 Sırp İsyanı ve Belgrad’ın isyana katılması.
Fransız ihtilâlinin milliyetçiliği tahrik etmesi sebebiyle Sırplar ihtilâl çıkardılar.
Bunda yeniçerilerin Hıristiyan tebe’aya kötü muâmelesinin de etkisi vardı.
Zaten Rumeli’de hâkim olan da devlet değil, a’yân denilen zorbalar idi.
Vidin’de Pazvandoğlu Osman Ağa, Ruscuk’da Tirsiniklioğlu İsmail Ağa ve benzeri zorbalar büyük güç kazanmışlardı.
Bunların üzerine gönderilen ve kısa zamanda haklarından da gelen Kadı Abdurrahman Paşa geri çekilince,hem halk rahatsız oldu ve hem de Sırp İhtilâli azıttı.
Kara Yorgi’de Ruslara yanaştı.
Belgrad’ı ele geçirdi ve Rusya da, Kaynarca’daki hakkını kullanarak Osmanlı Devleti’ne harp ilan etti.

1805 Rusya’ya Harp ilânı.
Bender, Hotin, Akkerman ve Kili işgal edildi.
Resmen Osmanlı-Rus Savaşı başladı.

1807 İngiliz Donanması’nın İstanbul önlerine gelişi.

1807 İskenderiye’nin İngilizlere teslim oluşu.
Silistre valisi Alemdâr Mustafa Paşa, Rusları iki defa yenince, İngiltere Rusların yanında savaşa girdi. İngiliz donanması İstanbul önlerine kadar geldiyse de, hemen geri döndü ve bu sefer Mısır’a yönelerek İskenderiye’yi işgal etti Mehmed Ali Paşa İngilizleri durdurdu. Diğer taraftan Rus cephesine gönderilmek istenen Nizâm-ı Cedid askerlerini kapıkulu ocağı neferleri kabul etmiyordu. Düşman vatanı işgal ederken, ordu birbirine girmişti. Ordu, devletin başına belâ olmuştu.

1807 Arnavud olan Mehmed Ali Ağa'ya,Mısır Beylerbeyiliği verildi. Arabistan’da ortaya çıkan Vehhâbîlik hareketi de Osmanlı Devleti’ni ciddi manada rahatsız ediyordu.
Mısır’da Memluk Beyleri nasıl bertaraf edilir diye düşünülürken,Mısır’a gittiğinde (1799) asla Arapça bilmeyen ve Arnavud olan Mehmed Ali Ağa, bu beylikleri bertaraf etmek ve Hicaz’daki problemi çözmek için kullanıldı. Vehhâbileri bertaraf etmek ümidiyle kendisine Mısır Beylerbeyiliği verildi.

1807 Kabakçı Mustafa olayı.
Asilerin sarayı ele geçirme niyetleri
Şeyhülislâm olan İshak-zâde Mehmed Atâullah Efendi, âlimleri Nizâm-ı Cedid grubuna ve hatta Padişah’a karşı tahrik etti.
Kastamonulu Kabakçı Mustafa denilen bir neferi kendilerine reis tayin eden yeniçeri yamakları,19 yıl sürecek olan bir iç isyanı başlattılar.
III. Selim hâlim ve selim birisi olduğu için, kan dökmeğe değil taviz vermeğe taraftardı.
Bu sebeple 28 Mayıs 1807’de Nizâm-ı Cedid’i ilga etti

1807 İsyanın büyümesi, asilerin Padişah Taht’tan inmedikçe isyana son vermeyecekleri uyarıları ve neticede III. Selim’i Taht’tan indirmeyi başarmaları.

1807 IV. Mustafa’nın Padişah olması.